TOP10 "wydarzeń sportowych"

Rok zbliża się ku końcowi, czas na kolejny z wpisów podsumowujących. Jednocześnie myślę, że mogę już w tajemniczy sposób poinformować fanów blogaska, że będzie to jeden z ostatnich postów na blogu (w tej formie). Szczegóły mam nadzieję przed końcem stycznia!

Oprócz tego, że pan Cyceron został panem prezesem z lekkim brzuszkiem, wrzucającym mniej lub bardziej śmieszne analizy bukmacherskie, wciąż jeszcze biega i startuje w zawodach. Może trochę z innym nastawieniem, ale czy to nastawienie przynosi mu mniej radości? Wątpię! Zatem do dzieła, czas na najważniejsze 10 wydarzeń sportowych roku 2018 (w kolejności od najmniej do najbardziej ważnego). To był absolutnie wyjątkowy rok, przeżyjmy go jeszcze raz!

10. Walka o życie na Limanowa Cup

Walka o jak najlepszy wynik jest interesująca, ale czym jest w porównaniu z walką o życie? Historia ta znalazła się w tym zestawieniu, ponieważ gdy ktoś powie „Niech pierwszy rzuci kamień ten kto nigdy nie pił na zawodach brudnej wody ze strumienia” nie będę mógł rzucić. To był szalony bieg!

9. Łotewski dzik!

Cytując blogaska: „Na zawodach było sporo wolnego czasu, dlatego Michaś biegając i ćwicząc wracał do formy z dawnych lat**. Dwa razy udało się wystartować w Latvia O-week. Szczególnie drugi bieg jeśli chodzi o średnią na kilometr był już konkretny - napieranie (w moim tempie od startu do mety) - i drugie miejsce w OPEN, w M20 na tej samej trasie byłyby już tylko 2 sekundy straty, w M21A i M35 zwycięstwo).” Drugi z tych biegów dał mi solidną dawkę satysfakcji!

**jak wiadomo jeszcze nie wrócił :D

8. Bieg Wschodzącego Słońca

Na początek wyjątkowo bliski sercu kawałek:

Przechodząc już do samego biegu, znów cytując blogaska: „Bieg Wschodzącego Słońca, podczas którego Michaś przypomniał sobie, że jednak jest prawdziwym góralem. Spokojny początek i ciągle rozpędzanie się sprawiły, że czułem ogromną przyjemność z biegania. Siły rozłożyłem chyba aż za dobrze, gdyż ostatnie 1,5 kilometra to już nie był bieg/mocny marsz tylko wręcz skakanie po skałach. 7. miejsce w OPEN i duża satysfakcja z powrotu na mój ulubiony szczyt. Myślę jednak, że przyjemniejsze od samego biegu było kontemplowanie chwil tam na górze. Beautiful day!” Pragnę dodać jeszcze, że takiej przyjemności z biegania podczas biegów górskich jak podczas biegu na Babią Górę nie miałem chyba nigdy. Gdy byłem w formie zawsze inaczej rozkładało się siły ;)

7. Zakład i flow

Wyjazd na Grand Prix Pomorza był kolejnym przykładem specyficznego podejścia Michasia do biegania w tym sezonie. Pierwszego dnia biegał middle’a w elicie, drugiego klepał w komputer i przygotowywał wieczorne spotkanie, by w niedzielę ruszyć do boju na skróconym klasyku. W pamięci pozostanie (we frajerski sposób) przegrany zakład Michała Krzysztyńskiego** oraz niesamowite poczucie flow jakie towarzyszyło mi na niedzielnym biegu. Czas może nie był kosmiczny, ale radość z mijania górek i kolejnych zawodników nieprawdopodobna!

**Michaś K gonił Michasia G na dwie minuty, dogonił go, przegonił, miał ponad 2 minuty przewagi, a i tak musiał po zawodach…

6. Nocny koszmar?

Pytaniem retorycznym postawionym w tytule podpunktu, przejdę do blogaskowej analizy sztafet pokoleń na KMP.

Plusy:

- Podium (drugie z rzędu na Klubowych Mistrzostwach Polski podczas sztafet pokoleń).

- Pierwszy raz w życiu uczucie flow na biegu nocnym, świetny bieg do połowy trasy.

- Dobra dyspozycja biegowa (mimo, że to był trzeci bieg w przeciągu doby).

- Mnóstwo super wspomnień (ze wspaniałymi kibicami, głośnym dopingiem, finiszem do mety i super imprezą w centrum zawodów włącznie).

Minusy:

- Podium (drugie z rzędu na Klubowych Mistrzostwach Polski podczas sztafet pokoleń).

- Zgaszone światło i zaprzepaszczona szansa na dobry bieg.

- Wybiegnięcie poza mapę.

- Zagotowana głowa w drugiej części trasy.

A czy ten bieg był Nocnym koszmarem czy jednak dobrą zabawą i solidną dawką wspomnień, drodzy czytelnicy odpowiedzcie sobie sami :)

5. 5 km Road Race Wind

Za endomondo kolejne kilometry to 3:22, 3:38, 3:39, 3:28, 3:24 – oczywiście do każdego trzeba minimalnie dołożyć, gdyż zegarek pokazał więcej niż 5 km. 17:46 – sprawdzian zaliczony na 4-***, niepodległość uczczona, wspomnienie klimatu finiszu na starym greckim stadionie pozostanie na zawsze : )

***Nie da się ukryć, że przygotowanie do tego sprawdzianu w tej fazie sezonu było już na takie 3--

4. Chociaż, wie że chciałem z nim przeżyć swój pierwszy raz…

Bieg już szerzej opisywany na tym blogasku, wspomnijmy tylko dobrze wykonaną robotę i słynne już za 4 lata, już za 4 lata…

„Niestety jak to się mówi: "nie tym razem", "może za rok", "już za cztery lata", "sralis mazgalis" itp. Ogromne gratulacje dla Panów z Paulinum. Widać, że tworzą świetny zespół i zasłużyli na swój pierwszy raz. Wsparcie w zespole i wzajemne zaangażowanie jest bardzo ważne. Chciałbym podziękować za nie również moim kolegom i pozostaje powiedzieć "Może za rok". To co wyczekane smakuje najlepiej, zatem czekajmy dalej :D”

3. Mężczyźni lubią brąz!

Bieg, który w pamięci pana Cycerona, musi pozostać na długo. Poziom przygotowania oddawał 5:08 na 1500 m. I mimo, że naprawdę nie boję się wyzwań i trudnych zadań, tym razem dla Wawelu szukałem na pierwszą zmianę kogoś innego. Znaleźć się nie udało...

Bieg był heroiczną walką w bardzo lubianym przeze mnie terenie. Jeszcze w połowie trasy pan Cyceron był na prowadzeniu, później ekipa z krótszego rozbicia w ostatnim jarze znacząco uciekła. Zjadł mnie również Mr Pasza i niemal równie słaby jak ja Mr Gucio. Mimo tego poczucie dobrze wykonanej roboty i satysfakcji po biegu było ogromne. Jak to Lupek powiedział teraz „Garbacik będzie przez pół roku o tym biegu opowiadał”.

2. 21,097 km szczęścia

Pora na kolejny cytat, cytat dobrze oddający to co działo się 14 października w Krakowie:

„Po przebiegnięciu takiego dystansu, myślę że już nigdy nie napisałbym, jak niegdyś we wpisie "Nie czuje jakiejś takiej mega satysfakcji, ten półmaraton po prostu się odbył". Cudownie jest wrócić do biegania, do rywalizacji, cudownie jest znów móc przebiec półmaraton! Ten półmaraton to ogromna dawka satysfakcji, wysiłku, wspaniały zespół, życzliwi ludzie, przełamywanie własnych słabości, walka ze wszystkich sił... Te 21,097 kilometrów to było prawdziwe 21,097 kilometrów szczęścia.” 

1. Powrót do biegania

I na koniec, moi drodzy, zwrócę uwagę, że najbardziej doceniamy coś czego nie mamy. Dlatego zwycięzcą plebiscytu na najważniejsze wydarzenie sportowe 2018 roku zostaje powrót do biegania i 5:08 na 1500m na lekkoatletycznych zawodach w ramach AMM. Wcześniej jeszcze była Warszawska Mila i Grand Prix Mazowsza, ale z uwagi na czasową padakę jakoś ten bieg najbardziej mi tutaj pasuje. Dzięki temu teraz mogę hasać po górach, dbać o zdrowie i cieszyć się bieganiem. Szczególne podziękowania i dedykacja tutaj dla duetu Jan Paradowski i Michał Kaczmarek. Dziękuję Wam za te pierwsze 9 punktów, za ten wyjątkowy rok!

Co przyniesie nam rok 2019? Bardzo ciekawe pytanie, oby do pokonania była niejedna ciekawa góra! Wszystkiego dobrego w nowym roku, drodzy czytelnicy!

Nasz wymarzony tysiąc!

Koniec roku to na wielu sportowych portalach czas podsumowań. Nie inaczej bywało już na garbacikblogspot, podobne relacje i zestawienia autor blogaska przygotuje dla Was również w tym roku. Jeszcze zanim do niektórych z Was dojdą magazyny biegnaorientacje.pl, opublikowany zostanie artykuł w jednym z innych "znanych mediów" polskiej orientacji. Mowa oczywiście o garbacikblogspot hehe, którego wygląd i zmianę zapowiadam już w roku przyszłym. (Dokładnie kiedy zmiana nastąpi i jak GarbacikBlog będzie wyglądał jeszcze się okaże.)

Zapraszam Was zatem pierwsze wspomnienie na koniec tego roku, na mały throw back to Wawel Cup 37. Zapraszam na krótką relację o tym jak spełniło się moje (nasze) małe marzenie :)

Nasz wymarzony tysiąc!

Wstęp

W poniższym tekście postaram się przedstawić ostatnią (krótką) historię najstarszych polskich zawodów, historię którą współtworzyłem i którą mam nadzieję będę jeszcze współtworzył - stąd opinie tu zawarte są w stu procentach subiektywne. W 2015 roku po pracy i pomocy przy wydarzeniu organizowanym przez naszą sekcję, w momencie “przejęcia sterów” nad wydarzeniem pojawiło się jasno sprecyzowane marzenie i cel - “Zróbmy 1000 w trzy lata”. Swoimi przemyśleniami na temat realizacji tego marzenia chciałbym się z Wami w tym artykule podzielić. Aby nie żyć tylko przeszłością, pragnę również przedstawić, jakie wyzwania i cele czekają nas w przyszłości. Zachęcam wszystkich do przygotowania dobrego popcornu i mam nadzieję udanej lektury!

Dawno temu w Bobolicach

Dawno, dawno temu, za siedmioma lasami, za siedmioma górami, za dwoma zamkami odbył się… pierwszy pięciodniowy Wawel Cup. Wspomnienie tego wydarzenia nie jest bezcelowe. Po pierwsze, jak już wcześniej wspomniałem, był to pierwszy pięciodniowy Wawel Cup. Zmiana formuły wiązała się ze zwiększeniem pracy oraz nakładów, ale jednocześnie dawała szansę na rozwój oraz rodziła nowe perspektywy. Wawel Cup w 2013 stał się jedyną w kraju imprezą pięciodniową - 5 dni biegania i różnorodne tereny, w przyszłości mogą posłużyć za magnes do przyciągnięcia osób, chcących w aktywny sposób spędzić swoje wakacje. Po drugie był to pierwszy Wawel Cup, podczas którego impreza spoczęła na barkach osoby z młodego pokolenia. Właśnie połączenie młodości z doświadczeniem uważam za istotny bodziec, pomagający w rozwoju naszego wydarzenia. Nowe rozwiązania i pomysły, w tym wykorzystanie internetu (powiew młodości), ze sprawdzonymi procedurami (cenne doświadczenie) tworzą niepowtarzalną mieszankę! I wreszcie po trzecie, to właśnie do Bobolic wróciliśmy w tym roku. Miejsce szczególne, warte zapamiętania. Przez te pięć lat i sześć Pucharów Wawelu bardzo wiele się zmieniło, tegoroczne zawody w pewien sposób spinają klamrą ten okres. Kończąc ten akapit, trochę nostalgicznie zacytuję wielkiego polskiego artystę: “Lubię wracać w strony, które znam, po wspomnienia zostawione tam(..)”.

Wawel Cup 35. - pierwsze koty za płoty

Kolejne trzy lata nie wiążą się ze wzrostem frekwencji, mimo to jednak z całą pewnością nie można powiedzieć, by w rozwoju imprezy były to “lata stracone”. Nowe tereny, pomysły, rozwiązania i procedury; wypracowanie pewnych schematów, które będą stosowane w latach kolejnych; unifikacja marki - to kolejne ważne czynniki odnotowane z tego okresu. Dla mnie Wawel Cup 35. był prawdziwym poligonem doświadczalnym - nauka podejmowania decyzji w podbramkowych momentach czy umiejętność planowania i realizowania zostanie wykorzystana w latach kolejnych. Sukces organizacyjny i mała porażka frekwencyjna - tak w skrócie został przeze mnie zapamiętany tamten rok. “Celem na ten rok było przekroczenie 600 zawodników, (...) wystartowało w zawodach około 500 zawodników. Cieszy bardzo duża liczba obcokrajowców, martwi spadek zainteresowania imprezą w kraju. Wnioski już wyciągnięte, działamy dalej”.

Niezapomniany Wawel Cup 36.

Rok 2017 był absolutnie przełomowym momentem w rozwoju naszego wydarzenia. To podczas tej imprezy nastąpił wyraźny skok frekwencyjny. Przyczyn wspomnianego sukcesu upatruję w absoultnie unikatowym terenie, jaki towarzyszył nam na tych zawodach (Kto był ten pamięta.) oraz wykorzystanie tych atutów poprzez stosowany na szeroką skalę marketing. Promocja rozpoczęła się już w roku poprzedzającym, działaliśmy przez nasze kanały informacyjne na facebook’u i instagramie, reklamowaliśmy się na World Of O, nasi zawodnicy rozwozili ulotki po wszystkich zakątkach Europy, rozsyłane były zaproszenia (również przez nasze zagraniczne kluby partnerskie). W skrócie - działo się! Po zawodach w 2017 roku, udało się też stworzyć coś na kształt “mody na Wawel Cup”. Od ubiegłego roku Wawel Cup został największą w Polsce wielodniówką, stąd pomysł na tegoroczny motyw przewodni zawarty w tytule poniższego akapitu.

Wawel Cup 37., czyli święto polskiej orientacji!

Organizując Wawel Cup 37. chcieliśmy stworzyć święto polskiej orientacji - ogromną dawkę biegania w bardzo wymagających terenach, połączoną z rodzinną, wesołą otoczką. Tak właśnie reklamowaliśmy tą imprezę i krok po kroku staraliśmy sprawić by 800 zamieniło się w 1000. Jesteśmy świadomi, że tegoroczne zawody nie były idealne, że niedociągnięć wystarczyłoby na niejedną “gorącą dyskusję” na grupie Orientacja Sportowa. Wydaje mi się jednak, że zawodnicy startujący w tym wydarzeniu, chcieli skupić się na tym co pozytywne. A tych pozytywów (nieskromnie zauważę) również na pewno nie brakowało. Po zawodach miałem nieodparte wrażenie, że ten “wymarzony tysiąc” był nasz wspólny - nie tylko Włodzimierza Dyzio, Michała Garbacika czy sekcji biegu na orientację WKS Wawel, ale całego naszego środowiska. Na polanie pod zamkiem w Bobolicach było widać setki (a nawet tysiące ;)) uśmiechniętych twarzy, ludzi dla których to wydarzenie było prawdziwym świętem, świętem polskiej orientacji!

Cele i wyzwania na przyszłość

Nie zatrzymując się na roku bieżącym i nie osiadając na laurach, pragnę sformułować (tu i teraz) nowe cele związane z organizacją naszego święta.

- 500 zawodników z zagranicy.

Konkretnie sformułowany cel, który ma pomóc w dalszym rozwoju wydarzenia. Chcemy pokazać nasz piękny kraj również jak największej liczbie obcokrajowców.

- Wzrost jakości tras i map w trakcie zawodów.

Cel być może mniej wymierny od poprzedniego (pewną wskazówką mogą być ankiety wypełniane po zawodach), jednak niewątpliwie jego realizacja jest kluczowym czynnikiem organizacji wydarzenia w biegu na orientację. Nasze wydarzenie ma być bardziej smart (nie tracąc przy tym luzu i ducha).

- Zachęcenie do udziału w wydarzeniu nowych adeptów BnO

W mojej prywatnej opinii, cel najtrudniejszy do zrealizowania. Znając jednak bariery wstępu, mamy nadzieję pokazać nasze wydarzenie zupełnie nowym osobom! Realizacja tego celu może być sprawdzona poprzez ilość osób startujących w prostych, otwartych kategoriach.

Publiczna deklaracja i precyzyjnie sformułowane założeń mają pomóc w realizacji nowych wyzwań. Mam nadzieję, że cele przedstawione w powyższym akapicie będą realizowane już w przyszłym roku, czego sobie i NAM WSZYSTKIM życzę!

200 lat niech żyje nam!

Przyszłoroczne wydarzenie organizowane jest dokładnie w terminie 100 rocznicy założenia Wojskowego Klubu Sportowego “Wawel”. 13 lipca 1919 rozegrany został pierwszy mecz piłki nożnej przez klub organizujący Wawel Cup. Obchody stulecia, to kolejny doskonały powód do świętowania! Już dziś chciałbym wszystkich czytelników zaprosić do głębokich i wymagających jarów Lasu Orlej, w malownicze i skaliste Dolinki Podkrakowskie, w skomplikowane korytarze Akademii Górniczo-Hutniczej oraz na Wielki Finał Wawel Cup 39. - na mapę Sikornik, teren gdzie do Mistrzostw Świata w Finlandii w 1992 roku przygotowywała się nasza Mistrzyni! Mam nadzieję do zobaczenia!

Kolejne podsumowania już wkrótce!