czwartek, 23 listopada 2017

GPK - całe życie?

Na sam początek chciałbym zaznaczyć, że natchnienie do tytułu notki, dał mi jeden z czytelników swoim pytaniem/komentarzem/wypowiedzią - wstawcie tu co chcecie. W związku z tym, chciałbym wykorzystać okazję i podziękować Wam, wszystkim czytelnikom! To Wy tworzycie tego blogaska: wyświetleniami, komentkami, dyskusjami czy krytyką. Buziaki dla Was!

Dobra, dobra (pocałujcie w pupę bobra), kończę już to melancholijno-nostalgiczne pitolenie. Zanim odpowiem (albo i nie odpowiem, jeszcze nie wiem) na pytanie postawione w tytule, przejdźmy może do tego co ze sławnym GPK (i w okół niego) wydarzyło się w ostatnich miesiącach.

Rozważania wypiszę w punktach, niby jak w e-mailach organizacyjnych. Na alfabet pojęć za mało, a we wszelką chronologię ze względu na wrodzone lenistwo bawić się nie zamierzam.

1. Frekwencja - znowu skoczyła do góry i to dość znacznie ;) Na starcie stanęła duża liczba nowych zawodników, co szczególnie cieszy. Aktualny rekord frekwencji wynosi już 921 osób, a w tym momencie na 1,5 tygodnia przed zawodami ilość zgłoszeń na Bieg Mikołajkowy sięgnęła 1095!


2. Godziny Startu, czyli zmiana, którą wprowadziliśmy. Moim zdaniem przy takiej liczbie zawodników jest jedynym słusznym rozwiązaniem!


3. Pogoda, która na Wielkim Otwarciu była rewelacyjna. Nie miała nic wspólnego z lirycznym November Rainem czy Szklaną Pogodą. Wiadomo, z każdym biegiem pogoda się będzie zmieniać, ale też taki urok naszej imprezy.

4. Sponsorzy VI edycji GPK ze strategicznym partnerem Salomonem na czele. Rozwijamy się i zainteresowanie imprezą rośnie.




Poniżej ścianka sponsorska zaprojektowana i wymyślona przez ciocię Lulu, dziękujemy i pozdrawiamy!


5. "pies Dyzio", czyli nasza kochana Lady. Niewątpliwie jest maskotką GPK i naszej sekcji. Lady pieeesku (cyt. Maja Garbacik), pamiętaj gdzie możesz wchodzić na Biegu Mikołajkowym, a gdzie nie!


6. pani Basia to kolejna barwna postać GPK (znana również jako Mikołajka, lub zdaniem Kaszowskiego "synowa Wojtka". Zawsze możemy liczyć na pozytywne słowo od posiadaczki Złotego Karnetu. Ahoj pani Basiu!







7. Majka Garbacik, która pobiła swój rekord życiowy na Tradycyjnej Piątce i osiągnęła trzeci czas wśród kobiet w historii. Hojra, hojra Maja!




Niemal dokładnie 5 lat temu (gdy był w jej wieku) tak po raz pierwszy finishował Michaś. Młody przystojniacha, nie ?



I tu następne rozważania: Jak ten czas szybko leci! Ale... z drugiej strony to niekoniecznie. Pomyśleć ile się w międzyczasie wydarzyło, ile było biegów na GPK, ile wzlotów i upadków, ile natchnień i ile dedykacji. Piękny czas!

8. Ada Biederman kobieta, która będzie startowała w VI GPK z numerem czwartym, jako druga zawodniczka w historii. Harry, jesteś legendą!



9. E-mailiki, które momentami owszem były prawie całym moim życiem xd Dzienna ilość sięgała dwudziestu paru.

Odpowiadanie na nie stawiamy jednak jako jeden z priorytetów w organizacji imprezy. Staramy się traktować każdego klienta, każdą sprawę indywidualnie. Takie działanie długofalowo ma pomóc w budowaniu marki.

10. Biuro zawodów! Z radością patrzyło się na ten team spirit w piątek przed zawodami. Szczególne pozdrowienia dla pani kierownik (mimo, że ostatnio podpadła dokładając mi kilka dodatkowych lat), która potrafi ogarnąć już naprawdę duże przedsięwzięcie!


11. Harmonogram, który przy takiej ilości osób można było naprawdę bezboleśnie ułożyć. Podziękowania dla wszystkich odcinkowych (Marcin, Paweł, Bartek, Marek, Włodzimierz, Ania, Ania, Bogusia, Grzesiek i Agnieszka) - jest ekipa, całego wolontariatu, ekipie naborowej z Górzanki, wszystkich członków sekcji, którzy poświęcili chwilę dla rozwoju imprezy. Dopiero się rozkręcamy, mamy jeszcze cztery biegi!



Reasumując, podsumowując, nie ma jeszcze czego podsumowywać! Przed nami cztery biegi i mnóstwo pracy!

Co do pytania z tytułu myślę, że ciężko jest na nie odpowiedzieć. Pracę przy GPK przyrównałbym raczej do pracy rzemieślniczej. Jest to bardziej odtwórcze (przynajmniej dla mnie) wykonywanie obowiązków, nie ma tej fantazji, która jest przy Wawel Cup.

Więc, niech to pytanie pozostanie pytaniem bez odpowiedzi, a może nawet pytaniem retorycznym (nie mylić jak niektórzy w pierwszej liceum z pytaniem erotycznym).
Na koniec element liryczno-liryczny, którego dawno nie było w blogaskowej twórczości:

liryczno (wiersz, którego tytuł sam w sobie nadaje się na tytuł blogaskowej notki) -



*Nie żebym reklamował TVPiS
liryczny -

""To człowiek swoją wyobraźnią stwarza bieguny – Himalaje i głębie oceanów. Ciągle jesteśmy dziećmi we wszechświecie. To co wydaje się niezmierzone dziś, staje się standardem w przyszłości. Jak trudno jest odepchnąć się od teraźniejszości, pochylić nad niezliczonymi możliwościami jakie daje nam życie. Jak trudno jest pokonać bariery świadomości, wyobraźni i uwikłania w codzienność. Świat nie robi sobie nic z naszych rozterek i cierpień, dał nam to co akurat miał pod ręka. I tylko od nas samych zależy wybór drogi i co chcemy robić z naszym życiem. Wszystko co możemy zrobić to żyć tak, żebyśmy potem nie musieli niczego żałować. Wygląda na to, ze świat tez nie wie dokąd iść i co robić, ale trwa, miota się i próbuje, nie ma celu ani początku ani końca. A my jesteśmy tylko jego częścią. Każdy z nas zawiera w sobie nieskończoność, wiec dlaczego nie spróbować. Istotą człowieka jest poznanie. Myślę, że łatwo jest dojść na biegun, wejść na górę jedna czy druga. Trudniej zrozumieć po co, dlaczego. Jest tylko droga, która trzeba iść. Nie ma sensu pytać dlaczego. Trzeba sobie postawić pytanie co dalej?

P.S. Warto pamietać, ze są na świcie takie pojęcia jak prawda, miłość i piękno. ~Marek Kamiński “Moje Bieguny”""

Ciężko powiedzieć czy powyższy cytat pasuje do notki, jednak przeglądając pewnego blogaska bardzo chwycił mnie za serce. Nie da się ukryć, że autor w filozofowaniu jest lepszy chyba nawet od samego Cycerona (czyli zadufanego w sobie dwudziestoletniego cwaniaka)!


Pozdrowionka dla wszystkich, już wkrótce "Jesień rzycia" i "road to Mordor"!

piątek, 3 listopada 2017

Ranking ligowy - aktualny stan

Godzina 1:30 w nocy, dziesiątki e-maili, na które jeszcze nie odpisałem, jakaś dziwna bezsenność i romantyczne (co ten Cyceron jest romantyczny!) nutki słuchane w Radio Złote Przeboje (tu lokowanie produktu, ale nie będę ukrywał, że jest to moja ulubiona stacja radiowa). Tak, to jest chyba odpowiedni moment na kolejną blogaskową notkę. Kompletna nieodpowiedzialność, co nie?

Zanim przejdę do analizy rankingu ligowego (bo o tym będzie kolejna notka), przedstawię krótkie zestawienie wejść na cycowego blogaska.

relacja z Mistrzostw Świata („Jednak pozytywnie?”) – 153 wyświetlenia

brązik z MP w biegach górskich i awans na WMRC („Eliminacje do JW… Nagroda pocieszenia”) – 144 wyświetlenia

sreberko z MP w ultralongu, po pamiętnej pogodni za pierwszym wózkiem „11 sekund – mało, czy dużo?” (pisane z błędem interpunkcyjnym jak teraz widzę) – 155 wyświetleń

vs

rozważanie o tym, że jestem słaby i gruby, ale żyje się fajnie „85kg na podium!” – 404 wyświetlenia

rozważania o męskiej elicie, dupie marynie bądź jak to KK powiedział: „Leczenie własnych kompleksów” „Ranking ligowy – stan na 1.09.2017” – 438 wyświetleń

Nietrudno zauważyć, że zwykły czytelnik ma w dupie jakieś tam średnie wyniki na ogólnopolskiej arenie. Nie to porywa tłumy! Zatem komercjalizując bloga odpowiadam na oczekiwania czytelników. (Mimo, że na rankingligowy@gmail.com wciąż brak żadnych e-maili w skrzynce.)

A więc i dwója bęc – do dzieła:

EKSTRAKLASA

1. Bartosz Pawlak – ranking zamrożony (kontuzja). Z Instagrama (tak Cyceron ma już Instagrama) można było dowiedzieć się, że Bartek zaczął już treningi. Życzymy powrotu do wysokiej formy i obrony rankingowych punktów w wiosennych, zagranicznych startach. ranking zamrożony

2. Wojciech Kowalski – Wojtkowi zabrakło na klasyku, zabrakło na nocnym, ale middle był pięknym zwieńczeniem sezonu i poza złotym medalem dał obronę drugiej lokaty w Rankingu Ligowym. 0

3. Rafał Podziński – Jesień była jego! Bez dwóch zdań! Do awansu na drugie miejsce zabrakło złota na middle’u, aby wspiąć się wyżej potrzebne są sukcesy zagraniczne, których w przyszłym sezonie Rafałowi życzymy. Na ranking nie ma wpływu wynik na „płaskiej dyszce”, mimo to autor blogaska pyta: Co się stało? +2

4. Piotr Parfianowicz – O wyższości biegów leśnych nad sprinterskimi rozpisywał się ostatnio w dość mocnych słowach w e-mailu do małopolskich sympatyków BnO pan Roman Trzmielewski. Ja z jego zdaniem się nie zgadzam, niech karawana jedzie dalej, będziemy robić swoje. Wracając do pozycji rankingowej Piotra tu wychodzi niestety słabość mojego rankingu. Jak porównać wyniki ze sprintu z lasem? Na sprintach Piotr jest absolutnie numerem jeden. Analizując jednak dwa najbardziej prestiżowe biegi leśne (middle, klasyk)  wysuwam wniosek, że to Rafał powinien wskoczyć na trzecie miejsce. Zobaczymy jak ta korespondencyjna rywalizacja będzie toczyła się w przyszłym sezonie. -1

5. Michał Olejnik – solidnie, ale bez truskaweczki na torcie, stąd spadek na ostatnie miejsce w ekstraklasie. W tym roku brakło „tego czegoś”. -1

I LIGA

6. Mateusz Wensław – dwa medale indywidualne i to na dwóch najbardziej prestiżowych dystansach dają Mateuszowi pozycję pole position w pierwszej lidze. Na razie w starciu młodość vs doświadczenie, doświadczenie górą. +1

7.  Krzysztof Rzeńca – niecodziennie pokonuje się Vojtecha Krala na klasyku, a nasz Krzyś to potrafi! Do tego dochodzi bardzo dobry występ na klasyku i niestety absencja w Piechowicach. Warto dodać, że nowa wybranka serca Krzyśka (być może w blasku jego chwały) zdobyła swój pierwszy indywidualny medal MP w życiu. Tutaj muszę gorąco ją pozdrowić, ucałować na odległość i… przeprosić. Bo nie wierzyłem, a błogosławieni, którzy uwierzyli… :( +1

8. Radosław Piotrowski – ciężkie stany gorączkowe wykluczyły Radosława z walki o medale na klasyku. Na nocnym i middle’u też brakło tej wisienki.  Ale już kończąc tą falę śmiechu, należy stwierdzić że to było niezłe otwarcie Radosława jeśli chodzi o walkę w elicie i miejsce w TOP8 jest w pełni zasłużone. Dużo zdrowia w przyszłym roku! -2

9. Mikołaj Dutkowski – tu będę aż tak złośliwy, że wkleję przyczynę, z powodu której Mikołaj nie jest jedno miejsce wyżej.


Wiemy jednak, że jest to tak ambitny gość, że on jeszcze kiedyś ten medal w pełnej stawce wyszarpie. Jestem tego więcej niż pewny! Tymczasem pozdrowienia i gratulacje za Mistrzostwo Wojska Polskiego (które jednak nie ma wpływu na ranking). 0

10. Krzysztof Wołowczyk – obronił wysokie miejsce w rankingu, „piątką na średnim”. Może gdyby nie dogonił jednego słabego grajka i nie walnął z nim dwóch błędów to cieszyłby się ze srebra? 0

11. Kuba Drągowski – regularność Kuby jest wręcz porążająca. Kolejne miejsca w TOP6 – klasyk, nocny; wygrana pierwsza zmiana sztafet i świetny występ w Czechach. Naciska na kolegów, którzy w rankingu są wyżej! ) 0

12. Marcin Richert – kolejny punkt dla doświadczenia. Nowość w rankingu i od razu 12. miejsce. Nie mogło być inaczej po 7. miejscu na średnim! NOWOŚĆ

13. Michał Kalata – Klasyk to nie był jego dzień, na średnim pobiegł już bardzo solidnie. Przeskoczył Alka, spadł za Marcina Richerta. 0

14. Aleksander Bernaciak – Po bardzo udanej zeszłej jesieni, Alek miał dużo rankingowych punktów do obrony. Nie przyjechał na MP-ki stąd spadek -2

15. Piotr Paszyński  - Kontuzja zamraża ranking, nie można na razie spaść, ani awansować z ligi. Życzymy dużo zdrowia! ranking zamrożony

16. Serhiy Babych – brak startów w Polsce od ostatniego zestawienia -1

II LIGA

17. Karol Galicz - Karol poniżej pewnego poziomu nie schodzi. Złoto w drugiej lidze na klasyku i nocnym oraz blamaż na średnim. Najbardziej dzielny zawodnik, który startuje w bardzo wielu miejscach. Mam jednak wrażenie, że znów nie trafił ze szczytem formy na MP. -1

18. Tomasz Jurczyk – udane sztafety, dobry middle i mamy najbardziej spektakularny awans w obecnym zestawieniu! +4

19. Mariusz Pabich – kolejny awans – nocny ukończony, na średnim w drugiej lidze srebro. Wschodnie wojaże oddały formę. +1

20. Mateusz Dzioba - ranking zamrożony

21. Michał Garbacik – tu spadek, katastrofa na sztafetach (bo kogo tam interesuje, że jakaś gumeczka się ześlizgnęła, było lepiej założyć!), kontuzja na średnim. Wartym odnotowania jest jednak fakt, że tej jesieni na pojedynczych, regionalnych biegach pan Michał sprawdził czterech z pięciu Mistrzów Polski z M18-20 (Biederman, Kuca, Płóciennik i… Borgiel!), z Pryjmą nie było okazji się zmierzyć. Może będzie w przyszłym! -2

22. Adam Szmulkowski – jesienny brak startów w tak wyrównanej drugiej lidze powoduje spadek, aż o 4 pozycje! -4

23. Wojciech Dudek – Narzekałem, że mało Wojtka na zawodach i proszę! Pojawił się na średnim i to z bardzo dobrym wynikiem. W rankingu constans. 0

24. Robert Niewiedziała – kolejny rankingowy debiut. 14. miejsce na middle’u daje potencjał do wyższej lokaty w ogólnym rankingu. Na razie jednak za mało startów, zobaczymy jak będzie w kolejnym sezonie! NOWOŚĆ

25. Łukasz Charuba – powrót prezesa do solidnego biegania (nocny, średni)! Mamy taką nadzieję. Prezesi powinni się wspierać, także trzymam kciuki! 0

26. Dawid Stefański – znów nienajlepiej na sztafetach, dobrze z kolei na średnim.
Również nowość w rankingu. NOWOŚĆ

27. Łukasz Gryzio - Łukasz nie poszalał na sztafetach, ani tym bardziej na middle’u, stąd spadek w rankingu. Trzymam kciuki za ściganie w przyszłym sezonie. -6

28. Maciej Hewelt – Maciej nie poszalał na sztafetach, stąd spadek w rankingu. Powodzenia na nowej drodze życia i cytując hasztaga z fejsbuczka #CzasZnówZająćSięBieganiem. U Maćka niewątpliwie jest potencjał, nawet na pierwszą ligę. -6

29. Marek Skorupa – Marek na sztafetach zrobił swoje, ale zabrakło tego błysku i jakiegoś startu potwierdzającego przyzwoity wynik. -5

30. Tadeusz Piłkowski – brak startów w kraju, z pozdrowieniami dla Tadeusza solidna pozycja w TOP30. -4

To tyle. Ranking wzbudza dość spore zainteresowanie. Padły propozycje stworzenia III i IV ligi (to może w zimie się uda) oraz rankingu sportidentowców, kartografów czy budowniczych tras (tego typu zestawienia sobie odpuszczę). Wszystkim przypominam, że głównym celem tego rankingu jest dobra zabawa. Także mam nadzieję, że nikt zbyt ambicjonalnie swojej pozycji nie potraktuje ;) Rzucajcie kometki, piszcie e-maile i szykujcie formę na przyszły sezon! Niech żyje bal...!

...bo przecież życie to bal jest nad bale!